موارد تیمم
در هفت مورد به جاى وضو و غسل باید تیمم کرد:
اول از موارد تیمم
آن که تهیّه آب به قدر وضو و غسل ممکن نباشد.
مسأله 655 ) اگر انسان در آبادى باشد، باید براى تهیّه آب وضو و غسل به قدرى جستجو کند که از پیدا شدن آن ناامید شود و در صورتى که در اول وقت بدون جستجو نماز بخواند نمازش باطل است. مگر آن که قصد قربت داشته باشد و معلوم شود که اگر جستجو هم مىکرد، آب پیدانمىکرد و اگر در بیابان باشد، چنانچه به جهتى، همچون پست و بلند بودن زمین یا زیادى درختان، راه رفتن در آن دشوار باشد باید در دایرهاى به شعاع مقدار پرتاب یک تیر قدیمى که با کمان پرتاب مىکردند[1] در جستجوى آب برود، در غیر این صورت باید در دایرهاى به شعاع مقدار پرتاب دو تیر، جستجو کند.
مسأله 656 ) اگر راه رفتن در برخى از اطراف آسان و در بعضى دیگر دشوار باشد، باید در طرفى که آسان است، به اندازه پرتاب دو تیر و در طرفى که دشوار است، به اندازه پرتاب یک تیر، جستجو کند.
مسأله 657 ) در هر طرفى که اطمینان دارد آب نیست، در آن طرف جستجو لازم نیست.
مسأله 658 ) کسى که وقت نماز او تنگ نیست و براى تهیّه آب وقت دارد، اگر اطمینان داشته باشد در محلى دورتر از مقدارى که باید جستجو کند آب هست باید براى تهیه آب برود، مگر در صورتى که رفتن به آنجا مشقّت داشته باشد، و یا به قدرى دور باشد که عرفاً به او فاقد آب گفته مىشود ولى اگر اطمینان ندارد، رفتن به آن مکان لازم نیست.
مسأله 659 ) لازم نیست خود انسان در جستجوى آب برود، بلکه مىتواند کسى را که به گفته او اطمینان دارد، بفرستد و در این صورت اگر یک نفر از طرف چند نفر برود کافیست.
مسأله 660 ) اگر احتمال دهد که داخل بار سفر خود، یا در منزل یا در قافله آب هست، باید به قدرى جستجو نماید که به نبودن آب یقین کند، یا از پیدا کردن آب ناامید شود.
مسأله 661 ) اگر پیش از وقت نماز جستجو نماید و آب پیدا نکند و تا وقت نماز همانجا بماند، چنانچه احتمال عقلائى دهد که پس از جستجوى سابق، آبى در آن اطراف به وجود آمده است احتیاط واجب آن است که دوباره در جستجوى آب برود.
مسأله 662 ) اگر بعد از داخل شدن وقت نماز جستجو کند و آب پیدا نکند و تا وقت نماز دیگر در همانجا بماند چنانچه احتمال عقلائى دهد که پس از جستجوى سابق، آبى در آن اطراف به وجود آمده است، احتیاط واجب آن است که دوباره در جستجوى آب برود.
مسأله 663 ) اگر وقت نماز تنگ باشد، یا از دزد و درنده بترسد، یا جستجوى آب به قدرى سخت باشد که نتواند تحمّل کند، جستجو لازم نیست.
مسأله 664 ) اگر در جستجوى آب نرود تا وقت نماز تنگ شود، خواه بداند که با جستجو آب پیدا مىکرد یا نداند، معصیت کرده ولى نمازش با تیمّم صحیح است.
مسأله 665 ) کسى که یقین دارد آب پیدا نمىکند، چنانچه دنبال آب نرود و با تیمم نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد که اگر جستجو مىکرد، آب پیدا مىشد، نمازش باطل است.
مسأله 666 ) اگر بعد از جستجو، آب پیدا نکند و با تیمم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد، در جائى که جستجو کرده آب بوده، در صورتى که وقت باقى باشد باید وضو گرفته و نماز را دوباره بجا آورد.
مسأله 667 ) کسى که یقین دارد وقت نماز تنگ است اگر بدون جستجو با تیمم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد که براى جستجو وقت داشته چنانچه بداند که اگر جستجو مىکرد آب پیدا نمىشد نمازش صحیح است و اگر معلوم شود که با جستجو آب پیدا مىکرد یا نداند که آیا آب پیدا مىشد یا نه، نمازش باطل است.
مسأله 668 ) اگر بعد از داخل شدن وقت نماز، وضو داشته باشد و بداند که اگر وضوى خود را باطل کند تهیه آب براى او ممکن نیست یا نمىتواند وضو بگیرد، چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد بنابراحتیاط واجب نباید آن را باطل نماید، ولى مىتواند با عیال خود نزدیکى کند اگرچه غسل برایش ممکن نباشد.
مسأله 669 ) اگر پیش از وقت نماز وضو داشته باشد و بداند که اگر وضوى خود را باطل کند، تهیه آب براى او ممکن نیست، چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد احتیاط واجب آن است که آن را باطل نکند.
مسأله 670 ) کسى که فقط به مقدار وضو یا به مقدار غسل آب دارد و مىداند که اگر آن را بریزد آب پیدا نمىکند، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد، ریختن آن حرام است و احتیاط واجب آن است که پیش از وقت نماز هم آن را نریزد.
مسأله 671 ) کسى که مىداند آب پیدا نمىکند، اگر بعد از داخل شدن وقت نماز وضوى خود را باطل کند، یا آبى که دارد بریزد در صورت اول برخلاف احتیاط لازم عمل کرده و در صورت دوم معصیت کرده ولى نمازش با تیمم صحیح است اگرچه احتیاط مستحب آن است که قضاى آن نماز را بخواند.
دوم از موارد تیمّم
مسأله 672 ) اگر به واسطه پیرى یا ناتوانى، یا ترس از دزد و جانور و مانند اینها یا نداشتن وسیلهاى که آب از چاه بکشد، دسترسى به آب نداشته باشد، باید تیمم کند و همچنین است اگر تهیه کردن آب یا استعمال آن به قدرى مشقّت داشته باشد که مردم آن را تحمّل نمىکنند، ولى در صورت اخیر چنانچه تیمم ننماید و وضو بگیرد وضوى او صحیح است.
مسأله 673 ) اگر براى کشیدن آب از چاه، دلو و ریسمان و مانند اینها لازم دارد و مجبور است بخرد یا کرایه نماید، اگرچه قیمت آن چند برابر معمول باشد باید تهیه کند و همچنین است اگر آن را به چندین برابر قیمتش بفروشند ولى اگر تهیه آنها به قدرى پول مىخواهد که نسبت به حال او آن مقدار ضرر دارد، واجب نیست تهیه نماید.
مسأله 674 ) اگر ناچار شود که براى تهیه آب قرض کند، باید قرض نماید ولى کسى که مىداند یا گمان دارد که نمىتواند قرض خود را بدهد، واجب نیست قرض کند.
مسأله 675 ) اگر کندن چاه مشقّت ندارد، باید براى تهیه آب، چاه بکند.
مسأله 676 ) اگر کسى مقدارى آب بى منّت به او ببخشد باید قبول کند.
سوّم از موارد تیمّم
مسأله 677 ) اگر از استعمال آب بر جان خود بترسد یا بترسد که به واسطه استعمال آن مرضى یا عیبى در او پیدا شود یا مرضش طول بکشد یا شدت پیدا کند، یا به سختى معالجه شود، باید تیمم نماید ولى اگر آب گرم براى او ضرر ندارد، با آب گرم وضو بگیرد یا غسل کند.
مسأله 678 ) لازم نیست یقین کند که آب براى او ضرر دارد، بلکه اگر احتمال ضرر بدهد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد و از آن احتمال، ترس براى او پیدا شود، باید تیمم کند.
مسأله 679 ) کسى که مبتلا به درد چشم است و آب براى او ضرر دارد، باید تیمم نماید.
مسأله 680 ) اگر به واسطه یقین یا ترس ضرر، تیمم کند و پیش از نماز بفهمد که آب برایش ضرر ندارد، تیمم او باطل است و اگر بعد از نماز بفهمد، بنابراحتیاط مستحب باید دوباره نماز را با وضو یا غسل بخواند و اگر وقت گذشته قضا نماید.
مسأله 681 ) کسى که مىداند آب برایش ضرر ندارد، چنانچه غسل کند یا وضو بگیرد و بعد بفهمد که آب براى او ضرر داشته بنابراحتیاط وضو و غسل او باطل است و اگر نمازى با آنها خوانده، مىباید آن را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته، قضا کند.
چهارم از موارد تیمم
مسأله 682 ) هرگاه بترسد که اگر آب را به مصرف وضو یا غسل برساند، دچار زحمت مىشود باید تیمم نماید و جواز تیمم به این جهت در سه صورت است:
1 – آن که اگر آب را در وضو یا غسل صرف نماید خودش فعلاً یا بعداً به تشنگى که باعث تلف یا مرضش مىشود یا تحمّلش مشقّت زیادى دارد، مبتلا خواهد شد.
2 – آن که بر کسانى که حفظشان بر او واجب است، بترسد که از تشنگى تلف یا بیمار شوند.
3 – آن که بر غیر خود «چه انسان باشد یا حیوان» بترسد و تلف یا بیمارى یا بىتابیشان بر او گران باشد، و در غیر این سه صورت با داشتن آب تیمم جایز نیست.
مسأله 683 ) اگر غیر از آب پاکى که براى وضو یا غسل دارد آب نجسى هم به مقدار آشامیدن خود و کسانى که با او مربوطند داشته باشد، باید آب پاک را براى آشامیدن بگذارد، و با تیمم نماز بخواند، ولى چنانچه آب را براى حیوانش یا بچه نابالغ بخواهد، باید آب نجس را به آنان بدهد و با آب پاک وضو و غسل را انجام دهد.
پنجم از موارد تیمّم
مسأله 684 ) کسى که بدن یا لباسش نجس است و کمى آب دارد اگر با آن وضو بگیرد یا غسل کند، براى آب کشیدن بدن یا لباس او نمىماند، باید بدن یا لباس را آب بکشد و با تیمم نماز بخواند، ولى اگر چیزى نداشته باشد که بر آن تیمم کند، باید آب را به مصرف وضو یا غسل برساند و با بدن یا لباس نجس نماز بخواند.
ششم از موارد تیمّم
مسأله 685 ) اگر غیر از آب یا ظرفى که استعمال آن حرام است آب یا ظرف دیگرى ندارد، مثلاً آب یا ظرفش غصبى است و غیر از آن آب و ظرف دیگرى ندارد، باید به جاى وضو و غسل تیمم کند.
هفتم از موارد تیمم
مسأله 686 ) هرگاه وقت به قدرى تنگ باشد که اگر وضو بگیرد یا غسل کند تمام نماز یا مقدارى از آن بعد از وقت خوانده مىشود باید تیمم کند.
مسأله 687 ) اگر عمداً نماز را به قدرى به تأخیر بیندازد که وقت وضو یا غسل نداشته باشد معصیت کرده ولى نماز او با تیمم صحیح است. اگرچه احتیاط مستحب آن است که قضاى آن نماز را بخواند.
مسأله 688 ) کسى که شک دارد که اگر وضو بگیرد، یا غسل کند وقت براى نماز او مىماند یا نه، باید تیمم نماید.
مسأله 689 ) کسى که به واسطه تنگى وقت تیمم کرده و بعد از نماز مىتوانست وضو بگیرد و نگرفت تا آبى که داشته از دستش رفت، در صورتى که وظیفهاش تیمم باشد، باید براى نمازهاى بعد دوباره تیمم کند، اگرچه تیمم خود را نشکسته باشد.
مسأله 690 ) کسى که آب دارد، اگر به واسطه تنگى وقت با تیمم مشغول نماز شود و در بین نماز آبى که داشته از دستش برود، چنانچه وظیفهاش تیمم باشد احتیاط مستحب آن است که براى نمازهاى بعد دوباره تیمم کند.
مسأله 691 ) اگر انسان به قدرى وقت دارد که مىتواند وضو بگیرد، یا غسل کند و نماز را بدون کارهاى مستحبى آن مثل اقامه و قنوت بخواند، باید غسل کند یا وضو بگیرد و نماز را بدون کارهاى مستحبى آن بجا آورد، بلکه اگر به اندازه سوره هم وقت ندارد باید غسل کند یا وضو بگیرد و نماز را بدون سوره بخواند.
[1] – مجلسی اول1 در شرح کتاب«من لا یحضره الفقیه» مقدار پرتاب تیر را دویست گام معین فرموده است.